W Biblii można znaleźć zapisy wielu przymierzy, których stronami byli zarówno ludzie, jak i Bóg. Często wraz z przymierzem pojawiał się dodatkowy element, symbolizujący jego trwałość. Tak było na przykład w wypadku przymierza, w którym Bóg zobowiązał się, że nie ześle więcej potopu na Ziemię (1 Moj. 9:11-13 – wszystkie cytaty za UBG):
„Ustanowię moje przymierze z wami. Nie będzie już więcej zgładzone wszelkie ciało wodami potopu ani nie będzie już więcej potopu, który miałby zniszczyć ziemię. I Bóg powiedział: To jest znak przymierza, które ja ustanawiam między mną a wami i między wszelką żywą istotą, która jest z wami, na wieczne pokolenia. Kładę na obłoku mój łuk, który będzie na znak przymierza między mną a ziemią” .
Wyjątkowym pod względem potwierdzenia trwałości jest przymierze, w którym Bóg zobowiązał się wobec Abrahama i jego potomstwa, a które zapisane jest w 1 Moj. 22:16-18:
„Przysiągłem na siebie samego, mówi PAN: Ponieważ to uczyniłeś i nie odmówiłeś mi swego syna, twego jedynego; Błogosławiąc, będę ci błogosławić, a rozmnażając, rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza; a twoje potomstwo odziedziczy bramy swoich nieprzyjaciół. I w twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie narody ziemi, dlatego że posłuchałeś mojego głosu”.
Apostoł Paweł tłumaczy w Żyd. 6:13: „Gdy bowiem Bóg dał obietnicę Abrahamowi, a nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na siebie samego”.
Od tych szczególnych elementów wspomniane przymierza wzięły nazwy, pod którymi bywają określane przez badaczy Biblii: „przymierze tęczy” oraz „przymierze potwierdzone przysięgą”. Nie inaczej jest w wypadku przymierza, które znajduje się w tytule dzisiejszego artykułu – przymierza soli.
Co ciekawe, nazwa ta zapisana jest w Piśmie Świętym wprost, jednak nie tyle odnosi się do jednego, konkretnego przymierza, co jest używana do podkreślenia szczególnej trwałości i nierozerwalności zawartej umowy. Powodem, dla którego jako symbol użyta jest właśnie sól, są jej właściwości konserwujące, znane od starożytności.
Takie określenie przymierza znajduje się m.in. w 4 Moj. 18:19: „Wszystkie ofiary wzniesienia z poświęconych rzeczy, które będą przynosić PANU synowie Izraela, daję tobie, twoim synom i twoim córkom z tobą prawem wieczystym. Jest to wieczyste przymierze soli przed PANEM, dla ciebie i twojego potomstwa wraz z tobą”.
Innym przykładem jest 2 Kron. 13:5: „Czy nie powinniście wiedzieć, że PAN, Bóg Izraela, dał Dawidowi panowanie nad Izraelem na wieki – jemu i jego synom – przymierzem soli?”
Również ofiary z pokarmów miały być solone (3 Moj. 2:13): „Każdą z ofiar pokarmowych posolisz i nie pozbawisz soli przymierza twego Boga swej ofiary pokarmowej. Przy każdej twojej ofierze złożysz sól”.
W ten sposób siła więzi między Bogiem a ludźmi była dodatkowo podkreślona przez ten pozornie prozaiczny, ale jakże wymowny składnik.
