Odnosząc się do Ducha Świętego, Pismo Święte używa różnych określeń, jak np.: Duch Boży, Duch Pana, Duch Chrystusa, czy po prostu Duch, a także terminów opisowych, jak Pocieszyciel, Duch Łaski, Duch Świętości itp. Jako chrześcijanie jesteśmy w Słowie Bożym zachęcani, aby o Ducha Świętego prosić, napełniać się nim, nie zagaszać go. Warto więc zastanowić się, czym jest ten Duch i jaką rolę odgrywa w życiu chrześcijanina.
Na poszukiwanie prawdy ?️ na ten temat udamy się oczywiście do Biblii, gdzie znajdujemy dwa główne znaczenia Ducha Świętego:
1) Moc Boża:
? Anioł zwiastujący Marii poczęcie Jezusa powiedział:
? “Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię” (Łuk. 1:35, cytaty z Biblii Warszawskiej). Występuje tutaj paralelizm, czyli typowy sposób wyrażania poezji hebrajskiej przez powtórzenie tej samej myśli innymi słowami. Oznacza to, że wyrażenie “Duch Święty zstąpi na ciebie” znaczy to samo, co “Moc najwyższego zacieni cię”.
? Gdy Jezus polecił uczniom oczekiwać na zesłanie Ducha Świętego, powiedział:
? “Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości” (Łuk. 24:49).
? Znajdujemy także opis przekazania przez Jezusa apostołom mocy do działania w Jego imieniu:
? “Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane” (Jana 20:21-23). Czym innym, jak nie świętą mocą Jezus obdarzył wtedy uczniów?
2) Usposobienie (czyli cechy charakteru i wynikające z tego zachowanie) Boga w Nim samym lub w innych istotach:
? Charakterystykę Ducha Świętego w tym znaczeniu znajdujemy w proroczych słowach o Jezusie zapisanych w Izajasza 11:2: ? “I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana”. To właśnie cechy, jakie posiada osoba napełniona Duchem Świętym: mądrość, moc i cześć dla Boga. Posiadał je Jezus i my jako Jego naśladowcy powinniśmy o nie zabiegać, rozwijając w sobie Ducha Świętego.
? Bóg udziela tego świętego usposobienia także Swoim wiernym: ? “Gdyż nie dał nam Bóg Ducha lękliwości, lecz mocy i miłości i rozwagi” (2 Tym. 1:7). Słowo “Duch” wyraźnie odnosi się tu do usposobienia, charakteru, postawy.
? Apostoł Paweł wymienia Ducha Świętego wśród innych cech chrześcijańskiego charakteru, pisząc w 2 Kor. 6:6: ? “w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości”.
Przyjrzyjmy się dokładniej drugiemu znaczeniu Ducha Świętego – jako Boskie usposobienie, ponieważ chociaż jest ono darem od Boga, od nas samych zależy, w jakim stopniu z tego daru skorzystamy. Jesteśmy zachęcani, aby napełniać się tym Duchem – jak czytamy w Ef. 5:18: ? “I nie upijajcie się winem, bo to jest przyczyną rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie psalmami i hymnami i pieśniami pełnymi ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach”. Apostoł Paweł podaje tu niektóre ze sposobów napełniania się Duchem Świętym – przez uduchowione rozmowy i wielbienie Boga w społeczności z Jego ludem. Skoro mowa o napełnianiu się Duchem, wskazuje to na pewien proces. Jak jeszcze możemy czynić w nim postępy?
Biblia podpowiada nam, że powinniśmy prosić Boga o Jego Ducha: ? “Jeśli więc wy, chociaż źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (Łuk. 11:13). Aby go otrzymać, niezbędny jest częsty kontakt ze Słowem Bożym, ponieważ to w nim zawarte są myśli Boże, Boży Duch. Jeżeli ktoś z zamiłowaniem skupia się na jakiejś dziedzinie, np. na historii sztuki, sporcie, muzyce – jego umysł staje się tym przesiąknięty i można powiedzieć, że ma w sobie ducha tej dziedziny. Jednak tylko Duch Święty prowadzi do otrzymania życia wiecznego, jak powiedział Pan Jezus: ? “Duch jest tym, który ożywia, ciało w niczym nie pomaga; słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem” (Jana 6:63). Nie wystarczy jedynie poznawać tych słów umysłem, aby napełnić się Duchem Świętym, gdyż usposobienie to nie tylko umysł, ale także uczucia i wola. Należy zatem te słowa przyjąć do serca i być gotowym według nich postępować, aby skorzystać z ich uświęcającej mocy. Apostoł Paweł przedstawia to następująco: ? “Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo” (1 Kor. 2:14). Zatem potrzebujemy odpowiedniego usposobienia, duchowych uczuć, aby zrozumieć sprawy duchowe, a przez to napełnić się bardziej Duchem Świętym.
Tak więc posiadanie w pewnym stopniu Świętego Ducha Bożego powinno cechować każdego chrześcijanina, a napełnianie się nim, rozwijanie go w sobie – być stałym celem życia. Przykładem jest pierwszy chrześcijański męczennik Szczepan, o którym Biblia pisze, że był pełen Ducha Świętego (Dz. 7:55) – takiego usposobienia, jakie było w Jezusie, czego dowiódł, gdy podobnie jak On przed śmiercią modlił się za swoich oprawców.
Życzymy rozwoju Świętego Ducha wszystkim naszym czytelnikom! Jakże ważne w tych trudnych czasach jest napomnienie ? “Ducha nie gaście” (1 Tes. 5:19)!
